|
|
(Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) |
Linia 1: |
Linia 1: |
| <div id="shortDescription"> | | <div id="shortDescription"> |
− | <p>ur. 1935</p> | + | <p>1935-2015</p> |
| <p>Imiona metrykalne: Wacław, Wojciech, Jan.</p> | | <p>Imiona metrykalne: Wacław, Wojciech, Jan.</p> |
| <p>Pseud.: Jan Warski.</p> | | <p>Pseud.: Jan Warski.</p> |
Linia 9: |
Linia 9: |
| <div class='biogram'> | | <div class='biogram'> |
| ==BIOGRAM== | | ==BIOGRAM== |
− | <p>Urodzony 27 stycznia 1935 w Warszawie; syn Wacława Albińskiego, prawnika, i Janiny z Mazowieckich. W dzieciństwie mieszkał we Włochach pod Warszawą. Uczęszczał do Liceum im. W. Górskiego w Warszawie, a po zdaniu matury studiował geodezję na Politechnice Warszawskiej (PW). Debiutował jako poeta w 1956 wierszami pt. ''Jak łatwo oszaleć ''i'' Mała dziewczynka śpi'', opublikowanymi na łamach tygodnika„Po prostu” (nr 5); w tym czasie ogłosił też wiersze ''Koncert jazz'','' Któregoś ranka'','' Wyrok ''w tygodniku „Dziś i Jutro” (nr 5), a także ''Ofiarujesz mi ciepło'' i ''Sanatorium'' w piśmie „Współczesność” (nr 1), z którego redakcją był związany do 1957. Został członkiem Koła Młodych przy ZLP. Po uzyskaniu w 1958 dyplomu na PW pracował jako geodeta w kraju, a także dziewięć miesięcy w 1960 na kontrakcie w Iraku. W kwietniu 1963 na prywatne zaproszenie wyjechał do Paryża, skąd już do Polski nie wrócił. Wkrótce potem przeniósł się do Genewy, gdzie do 1969 był zatrudniony jako geometra i ekspert w sprawach katastralnych i kartograficznych. W następnych latach przebywał w Afryce; pracował w Botswanie (do 1966 Bechuanaland Protectorate), a także w innych krajach tego regionu. Od końca lat siedemdziesiątych mieszkał równocześnie w Botswanie i Republice Południowej Afryki. Po wyjeździe z Polski rzadko ogłaszał swoje utwory; paryska „Kultura” zamieściła dwa jego opowiadania (pod pseud. Jan Warski: ''Kino Centralne,'' 1968 nr 8/9, ''Siateczka'',1969 nr 1/2) i dwa jego wiersze (''Kalahari'' I i ''Kalahari'' II, 1980 nr 6), a londyńskie „Wiadomości” opowiadanie ''Węże spadają z nieba ''(1980 nr 47/48). Po 1990 zaczął odwiedzać kraj. Wznowił też twórczość literacką; w 2000 pisma „Literatura” (nr 1) i „Lampa, Iskra Boża” (nr 16) opublikowały kilka jego wierszy. W 2003 zaczął ogłaszać tomy opowiadań, z których część była także drukowana w prasie (m.in. w „Rzeczpospolitej” i „Tygodniku Powszechnym”).</p> | + | <p>Urodzony 27 stycznia 1935 w Warszawie; syn Wacława Albińskiego, prawnika, i Janiny z Mazowieckich. W dzieciństwie mieszkał we Włochach pod Warszawą. Uczęszczał do Liceum im. W. Górskiego w Warszawie, a po zdaniu matury studiował geodezję na Politechnice Warszawskiej (PW). Debiutował jako poeta w 1956 wierszami pt. ''Jak łatwo oszaleć ''i'' Mała dziewczynka śpi'', opublikowanymi na łamach tygodnika„Po prostu” (nr 5); w tym czasie ogłosił też wiersze ''Koncert jazz'','' Któregoś ranka'','' Wyrok ''w tygodniku „Dziś i Jutro” (nr 5), a także ''Ofiarujesz mi ciepło'' i ''Sanatorium'' w piśmie „Współczesność” (nr 1), z którego redakcją był związany do 1957. Został członkiem Koła Młodych przy ZLP. Po uzyskaniu w 1958 dyplomu na PW pracował jako geodeta w kraju, a także dziewięć miesięcy w 1960 na kontrakcie w Iraku. W kwietniu 1963 na prywatne zaproszenie wyjechał do Paryża, skąd już do Polski nie wrócił. Wkrótce potem przeniósł się do Genewy, gdzie do 1969 był zatrudniony jako geometra i ekspert w sprawach katastralnych i kartograficznych. W następnych latach przebywał w Afryce; pracował w Botswanie (do 1966 Bechuanaland Protectorate), a także w innych krajach tego regionu. Od końca lat siedemdziesiątych mieszkał równocześnie w Botswanie i Republice Południowej Afryki. Po wyjeździe z Polski rzadko ogłaszał swoje utwory; paryska „Kultura” zamieściła dwa jego opowiadania (pod pseud. Jan Warski: ''Kino Centralne,'' 1968 nr 8/9, ''Siateczka'',1969 nr 1/2) i dwa jego wiersze (''Kalahari'' I i ''Kalahari'' II, 1980 nr 6), a londyńskie „Wiadomości” opowiadanie ''Węże spadają z nieba ''(1980 nr 47/48). Po 1990 zaczął odwiedzać kraj, a później mieszkał okresowo Johannesburgu i w Warszawie. Wznowił też twórczość literacką; w 2000 pisma „Literatura” (nr 1) i „Lampa, Iskra Boża” (nr 16) opublikowały kilka jego wierszy. W 2003 zaczął ogłaszać tomy opowiadań, z których część była także drukowana w prasie (m.in. w „Rzeczpospolitej” i „Tygodniku Powszechnym”).</p> |
− | <p>W 1959 ożenił się z Wandą Rowińską, chemiczką; ma dwóch synów: Łukasza (ur. 1970) i Dominika (ur. 1975). Mieszka w Johannesburgu i w Warszawie.</p> | + | <p>W 1959 ożenił się z Wandą Rowińską, chemiczką; miał dwóch synów: Łukasza (ur. 1970) i Dominika (ur. 1975). Zmarł 6 lipca 2015 w Warszawie; pochowany tamże na Cmentarzu Powązkowskim.</p> |
| </div> <!-- biogram --> | | </div> <!-- biogram --> |
| | | |
Linia 28: |
Linia 28: |
| <p class='comment'>Wyd. jako dokument elektroniczny opowiadania Kto z państwa popełnił ludobójstwo?: Wwa: W.A.B. 2013, pliki w formacie EPUB, MOBI.</p> | | <p class='comment'>Wyd. jako dokument elektroniczny opowiadania Kto z państwa popełnił ludobójstwo?: Wwa: W.A.B. 2013, pliki w formacie EPUB, MOBI.</p> |
| <p class='comment'>Zawartość: Śmierć plantatora; Kto z państwa popełnił ludobójstwo?; Ojciec Izydor; Antylopa szuka myśliwego; Nowa nieoczekiwana kariera; Moro i mistrz.</p> | | <p class='comment'>Zawartość: Śmierć plantatora; Kto z państwa popełnił ludobójstwo?; Ojciec Izydor; Antylopa szuka myśliwego; Nowa nieoczekiwana kariera; Moro i mistrz.</p> |
− | <p class='comment'>Adapt. radiowa. opowiadania Kto z państwa popełnił ludobójstwo?: Reż.: R. Bobrowska. Radio (Kraków) 2007.</p> | + | <p class='comment'>Adapt. opowiadania Kto z państwa popełnił ludobójstwo?: radiowa: opowiadania Kto z państwa popełnił ludobójstwo?: Reż.: R. Bobrowska. Radio (Kraków) 2007.</p> |
| <li> [[#Lidia z Kamerunu|Lidia z Kamerunu]]. [Opowiadania]. Wwa: „Twój Styl” 2007, 246 s.</li> | | <li> [[#Lidia z Kamerunu|Lidia z Kamerunu]]. [Opowiadania]. Wwa: „Twój Styl” 2007, 246 s.</li> |
| <p class='comment'>Zawiera opowiadania z tomu poz. 3, – nadto: Lidia z Kamerunu; Czekając na Rosjan.</p> | | <p class='comment'>Zawiera opowiadania z tomu poz. 3, – nadto: Lidia z Kamerunu; Czekając na Rosjan.</p> |
Linia 42: |
Linia 42: |
| | | |
| <div id='secondary'> | | <div id='secondary'> |
| + | |
| ==OPRACOWANIA (wybór)== | | ==OPRACOWANIA (wybór)== |
| | | |
Linia 47: |
Linia 48: |
| <ul> | | <ul> |
| <li>Ank. 2013.</li> | | <li>Ank. 2013.</li> |
− | <li> Wywiady: Afryka poza teoriami. Rozm. A. Mateja. „Tyg. Powsz.” 2005 nr 4; Jest wiele niepotrzebnych krajów. Rozm. J. Strękowski. „Nowe Książki” 2006 nr 8 [dot. też: Antylopa szuka myśliwego]; Antyczna tragedia z Afryki. Rozm. B. Marzec. „Rzeczpospolita” 2007 nr 171; Białe i czarne w kolorze. Rozm. T.Z. Zapert. „Wyspa” 2008 nr 1; Proszę powiedzieć, gdzie leżą zwłoki. Rozm. K. Bielas. „Gaz. Wybor.” 2008 nr 274 dod. „Duży Format”, przedr. w: K. Bielas: Dzianina z mięsa. Rozmowy. Wołowiec 2009; Wojna to czas opowieści. Rozm. C. Polak. „Dz. Gaz. Prawna” 2008 nr 218 [dot.: Achtung! Banditen!]; Wszystkie wędrówki świata. Rozm. A. Mateja. „Tyg. Powsz.” 2010 nr 2 [dot. gł.: Achtung! Banditen!]; Zdarzyło się naprawdę. Rozm. B. Pietkiewicz. „Polityka” 2010 nr 13.</li> | + | <li> Wywiady: Diamentowe leje. Rozm. B. Marzec. „Rzeczpospolita” 2003 „Rzecz o Książkach” nr 7 [dot.: Kalahari]; Afryka poza teoriami. Rozm. A. Mateja. „Tyg. Powsz.” 2005 nr 4; Jest wiele niepotrzebnych krajów. Rozm. J. Strękowski. „Nowe Książki” 2006 nr 8 [dot. też: Antylopa szuka myśliwego]; Antyczna tragedia z Afryki. Rozm. B. Marzec. „Rzeczpospolita” 2007 nr 171; Białe i czarne w kolorze. Rozm. T.Z. Zapert. „Wyspa” 2008 nr 1; Proszę powiedzieć, gdzie leżą zwłoki. Rozm. K. Bielas. „Gaz. Wybor.” 2008 nr 274 dod. „Duży Format”, przedr. w: K. Bielas: Dzianina z mięsa. Rozmowy. Wołowiec 2009; Wojna to czas opowieści. Rozm. C. Polak. „Dz. Gaz. Prawna” 2008 nr 218 [dot.: Achtung! Banditen!]; Wszystkie wędrówki świata. Rozm. A. Mateja. „Tyg. Powsz.” 2010 nr 2 [dot. gł.: Achtung! Banditen!]; Zdarzyło się naprawdę. Rozm. B. Pietkiewicz. „Polityka” 2010 nr 13.</li> |
| </ul> | | </ul> |
| | | |
Linia 56: |
Linia 57: |
| <ul> | | <ul> |
| <li> B. MARZEC: Nasz człowiek w Botswanie. Opowieść o Wojciechu Albińskim. Wwa: Muza 2012, 189 s.</li> | | <li> B. MARZEC: Nasz człowiek w Botswanie. Opowieść o Wojciechu Albińskim. Wwa: Muza 2012, 189 s.</li> |
| + | <li> W. CHMIELEWSKI: Pisarz spod Góry Stołowej. O Wojciechu Albińskim (1935-2015)„Podgląd” 2015 nr 3.</li> |
| + | <li> T.Z. ZAPERT: Białe i czarne w kolorze. Wojciech Albiński (1 stycznia 1935 - 6 lipca 2015). „Książki. Mag. Lit.” 2015 nr 7. </li> |
| + | <li> B. WILDSTEIN: Wojciech Albiński. W tegoż: O kulturze i rewolucji. Wwa 2016.</li> |
| </ul> | | </ul> |
| | | |
Linia 64: |
Linia 68: |
| <ul> | | <ul> |
| <li> W. CHMIELEWSKI: Opowiadania spod Góry Stołowej. „Nowe Książ.” 2003 nr 10.</li> | | <li> W. CHMIELEWSKI: Opowiadania spod Góry Stołowej. „Nowe Książ.” 2003 nr 10.</li> |
| + | <li> K. GÓRSKI: Opowiadania afrykańskie. „Tygodnik Solidarność” 2003 nr 32.</li> |
| + | <li> P. HUNIEWICZ: Afryka: handlarze, misjonarze, zbrodniarze. „Polityka” 2003 nr 30.</li> |
| <li> K. TRZCIŃSKI. „Africana Bull.”, Wwa 2005 nr 53.</li> | | <li> K. TRZCIŃSKI. „Africana Bull.”, Wwa 2005 nr 53.</li> |
| <li> J. TRZNADEL. „Arcana” 2005 nr 1/2.</li> | | <li> J. TRZNADEL. „Arcana” 2005 nr 1/2.</li> |