|
|
Linia 8: |
Linia 8: |
| <div class='biogram'> | | <div class='biogram'> |
| ==BIOGRAM== | | ==BIOGRAM== |
− | Urodzona 28 kwietnia 1936 w Warszawie; córka Edmunda Szejnerta, nauczyciela języka polskiego, i Reginy z domu Biernackiej. Wczesne dzieciństwo spędziła w Sieradzu. W 1939 przeprowadziła się wraz z rodzicami do Białej Podlaskiej. Tu w 1948–53 uczyła się w Liceum Ogólnokształcącym Żeńskim im. E. Plater. W 1953 podjęła studia na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego UW. Debiutowała w 1954 wypowiedzią w ankiecie pt. ''Mój najciekawszy bohater'' w piśmie studentów Wydziału Dziennikarstwa UW „Sztandar Młodych Dziennikarzy”. W 1956 prowadziła dział kultury w piśmie „Horyzonty”, zamkniętym decyzją władz w 1957. Po ukończeniu studiów w 1958 pracowała w dziale miejskim „Kuriera Polskiego”, a następnie w „Tygodniku Demokratycznym” (publikowała tam po 1960 także jako Regina Biernacka). W 1973 została nagrodzona w konkursie „Polityki” i wydawnictwa Książka i Wiedza na reportaż poświęcony współczesnym robotnikom. W 1974 roku otrzymała główną nagrodę w Turnieju Reporterów organizowanym przez Białostockie Towarzystwo Kultury i czasopismo „Kontrasty”, a w 1976 drugą nagrodę „Życia Literackiego” w konkursie na reportaż pod hasłem „Polaków dzień powszedni”. W drugiej połowie lat siedemdziesiątych kierowała działem reportażu w tygodniku „Literatura” (teksty podpisywała także krypt. M. Sz.). W tym czasie ogłaszała reportaże w tomikach z serii ''Ekspres Reporterów'',wydawanych przez Krajową Agencję Wydawniczą''. ''W 1977 za publicystykę społeczną otrzymała nagrodę Klubu Publicystyki Polityczno-Społecznej Zarządu Głównego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W sierpniu 1980 współredagowała biuletyn strajkowy Stoczni im. A. Warskiego w Szczecinie. Po wprowadzeniu stanu wojennego straciła pracę w „Literaturze”, zatrudniła się wówczas na pół etatu jako urzędniczka w Instytucie Psychoneurologicznym w Warszawie. Współpracowała z pismami ukazującymi się w drugim obiegu, m.in. ze „Spectatorem” (tu podp.: Beta) i „Gazetą Niecodzienną” (tu podp.: Piotr Gasztowt). W 1984 wraz z Tomaszem Zalewskim otrzymała Nagrodę Kulturalną „Solidarności” za wydaną w drugim obiegu książkę ''Szczecin: grudzień ''—'' sierpień ''—'' grudzień''. W 1984 wyjechała do Stanów Zjednoczonych i podjęła pracę w redakcji nowojorskiego „Nowego Dziennika”. W 1986 powróciła do Polski. W 1989 była współzałożycielką „Gazety Wyborczej” i prowadziła tam dział reportażu. W 2001 przekazała dla Fundacji Batorego darowiznę, z której utworzono Fundusz im. M. Szejnert, dochody z funduszu do 2013 r. przeznaczano na projekty wyrównywania szans edukacyjnych i ochronę zdrowia oraz na pomoc dla osób niepełnosprawnych, a od 2013 r. na dotacje w programie Równe Szanse. Po przejściu na emeryturę w 2004 zajmowała się głównie twórczością literacką. W 2010–13 była przewodniczącą jury nagrody im. R. Kapuścińskiego. W 2012 otrzymała Nagrodę Honorową Stowarzyszenia Krajowego Klubu Reportażu za całokształt dorobku w dziedzinie literatury faktu. Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2014) i Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015). Mieszka w Warszawie. | + | Urodzona 28 kwietnia 1936 w Warszawie; córka Edmunda Szejnerta, nauczyciela języka polskiego, i Reginy z domu Biernackiej. Wczesne dzieciństwo spędziła w Sieradzu. W 1939 przeprowadziła się wraz z rodzicami do Białej Podlaskiej. Tu w 1948–53 uczyła się w Liceum Ogólnokształcącym Żeńskim im. E. Plater. W 1953 podjęła studia na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego UW. Debiutowała w 1954 wypowiedzią w ankiecie pt. ''Mój najciekawszy bohater'' w piśmie studentów Wydziału Dziennikarstwa UW „Sztandar Młodych Dziennikarzy”. W 1956 prowadziła dział kultury w piśmie „Horyzonty”, zamkniętym decyzją władz w 1957. Po ukończeniu studiów w 1958 pracowała w dziale miejskim „Kuriera Polskiego”, a następnie w „Tygodniku Demokratycznym” (publikowała tam po 1960 także jako Regina Biernacka). W 1973 została nagrodzona w konkursie „Polityki” i wydawnictwa Książka i Wiedza na reportaż poświęcony współczesnym robotnikom. W 1974 roku otrzymała główną nagrodę w Turnieju Reporterów organizowanym przez Białostockie Towarzystwo Kultury i czasopismo „Kontrasty”, a w 1976 drugą nagrodę „Życia Literackiego” w konkursie na reportaż pod hasłem „Polaków dzień powszedni”. W drugiej połowie lat siedemdziesiątych kierowała działem reportażu w tygodniku „Literatura” (teksty podpisywała także krypt. M. Sz.). W tym czasie ogłaszała reportaże w tomikach z serii ''Ekspres Reporterów'',wydawanych przez Krajową Agencję Wydawniczą''. ''W 1977 za publicystykę społeczną otrzymała nagrodę Klubu Publicystyki Polityczno-Społecznej Zarządu Głównego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W sierpniu 1980 współredagowała biuletyn strajkowy Stoczni im. A. Warskiego w Szczecinie. Po wprowadzeniu stanu wojennego straciła pracę w „Literaturze”, zatrudniła się wówczas na pół etatu jako urzędniczka w Instytucie Psychoneurologicznym w Warszawie. Współpracowała z pismami ukazującymi się w drugim obiegu, m.in. ze „Spectatorem” (tu podp.: Beta) i „Gazetą Niecodzienną” (tu podp.: Piotr Gasztowt). W 1984 wraz z Tomaszem Zalewskim otrzymała Nagrodę Kulturalną „Solidarności” za wydaną w drugim obiegu książkę ''Szczecin: grudzień ''—'' sierpień ''—'' grudzień''. W 1984 wyjechała do Stanów Zjednoczonych i podjęła pracę w redakcji nowojorskiego „Nowego Dziennika”. W 1986 powróciła do Polski. W 1989 była współzałożycielką „Gazety Wyborczej” i prowadziła tam dział reportażu. W 2001 przekazała dla Fundacji Batorego darowiznę, z której utworzono Fundusz im. M. Szejnert, dochody z funduszu do 2013 r. przeznaczano na projekty wyrównywania szans edukacyjnych i ochronę zdrowia oraz na pomoc dla osób niepełnosprawnych, a od 2013 r. na dotacje w programie Równe Szanse. Po przejściu na emeryturę w 2004 zajmowała się głównie twórczością literacką. W 2010–13 była przewodniczącą jury nagrody im. R. Kapuścińskiego. Otrzymała m.in. Nagrodę Honorową Stowarzyszenia Krajowego Klubu Reportażu za całokształt dorobku w dziedzinie literatury faktu (2012), nagrodę specjalną, statuetkę AuTORytetu w konkursie Studenckich Nagród Dziennikarskich MediaTORy (2018) oraz Nagrodę Miast Partnerskich Torunia i Getyngi im. Samuela Lindego (2018). Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2014) i Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015). Mieszka w Warszawie. |
| </div> <!-- biogram --> | | </div> <!-- biogram --> |
| | | |
Wersja z 11:10, 12 lip 2019
ur. 1936
Pseud.: Beta; Gama; (m.s.); (ms); M. Sz.; Piotr Gasztowt; Regina Biernacka.
Reportażystka, felietonistka.
BIOGRAM
Urodzona 28 kwietnia 1936 w Warszawie; córka Edmunda Szejnerta, nauczyciela języka polskiego, i Reginy z domu Biernackiej. Wczesne dzieciństwo spędziła w Sieradzu. W 1939 przeprowadziła się wraz z rodzicami do Białej Podlaskiej. Tu w 1948–53 uczyła się w Liceum Ogólnokształcącym Żeńskim im. E. Plater. W 1953 podjęła studia na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego UW. Debiutowała w 1954 wypowiedzią w ankiecie pt. Mój najciekawszy bohater w piśmie studentów Wydziału Dziennikarstwa UW „Sztandar Młodych Dziennikarzy”. W 1956 prowadziła dział kultury w piśmie „Horyzonty”, zamkniętym decyzją władz w 1957. Po ukończeniu studiów w 1958 pracowała w dziale miejskim „Kuriera Polskiego”, a następnie w „Tygodniku Demokratycznym” (publikowała tam po 1960 także jako Regina Biernacka). W 1973 została nagrodzona w konkursie „Polityki” i wydawnictwa Książka i Wiedza na reportaż poświęcony współczesnym robotnikom. W 1974 roku otrzymała główną nagrodę w Turnieju Reporterów organizowanym przez Białostockie Towarzystwo Kultury i czasopismo „Kontrasty”, a w 1976 drugą nagrodę „Życia Literackiego” w konkursie na reportaż pod hasłem „Polaków dzień powszedni”. W drugiej połowie lat siedemdziesiątych kierowała działem reportażu w tygodniku „Literatura” (teksty podpisywała także krypt. M. Sz.). W tym czasie ogłaszała reportaże w tomikach z serii Ekspres Reporterów,wydawanych przez Krajową Agencję Wydawniczą. W 1977 za publicystykę społeczną otrzymała nagrodę Klubu Publicystyki Polityczno-Społecznej Zarządu Głównego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W sierpniu 1980 współredagowała biuletyn strajkowy Stoczni im. A. Warskiego w Szczecinie. Po wprowadzeniu stanu wojennego straciła pracę w „Literaturze”, zatrudniła się wówczas na pół etatu jako urzędniczka w Instytucie Psychoneurologicznym w Warszawie. Współpracowała z pismami ukazującymi się w drugim obiegu, m.in. ze „Spectatorem” (tu podp.: Beta) i „Gazetą Niecodzienną” (tu podp.: Piotr Gasztowt). W 1984 wraz z Tomaszem Zalewskim otrzymała Nagrodę Kulturalną „Solidarności” za wydaną w drugim obiegu książkę Szczecin: grudzień — sierpień — grudzień. W 1984 wyjechała do Stanów Zjednoczonych i podjęła pracę w redakcji nowojorskiego „Nowego Dziennika”. W 1986 powróciła do Polski. W 1989 była współzałożycielką „Gazety Wyborczej” i prowadziła tam dział reportażu. W 2001 przekazała dla Fundacji Batorego darowiznę, z której utworzono Fundusz im. M. Szejnert, dochody z funduszu do 2013 r. przeznaczano na projekty wyrównywania szans edukacyjnych i ochronę zdrowia oraz na pomoc dla osób niepełnosprawnych, a od 2013 r. na dotacje w programie Równe Szanse. Po przejściu na emeryturę w 2004 zajmowała się głównie twórczością literacką. W 2010–13 była przewodniczącą jury nagrody im. R. Kapuścińskiego. Otrzymała m.in. Nagrodę Honorową Stowarzyszenia Krajowego Klubu Reportażu za całokształt dorobku w dziedzinie literatury faktu (2012), nagrodę specjalną, statuetkę AuTORytetu w konkursie Studenckich Nagród Dziennikarskich MediaTORy (2018) oraz Nagrodę Miast Partnerskich Torunia i Getyngi im. Samuela Lindego (2018). Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2014) i Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015). Mieszka w Warszawie.
TWÓRCZOŚĆ
- Borowiki przy ternpajku. [Reportaże]. Wwa: LSW 1972, 269 s. Wyd. 2 tamże 1974.
- Ulica z latarnią. [Reportaże społeczne]. Wwa: LSW 1977, 213 s.
- I niespokojnie, tu i tam. [Reportaże społeczne]. Olsztyn; Białystok: Pojezierze 1980, 228 s.
- Jeśli się odnajdziemy. [Scenariusz filmowy]. Współaut.: R. Załuski. Reż.: R. Załuski. Ekran. 1983.
- Szczecin: grudzień — sierpień — grudzień. [Reportaże i wspomnienia]. [Współaut.:] T. Zalewski. Wwa: NOWA* 1984, 337 s. Arch. „Solidarności”. Ser. Relacje i Oprac. Wyd. nast.: [wyd. 2] Londyn: Aneks 1986; wyd. 3 Szczec.: Walkowska Wydawn. 2008, tamże wyd. 4 2012; wyd. 5 Wwa: Nar. Centrum Kultury 2015.
- Sława i infamia. Rozmowa z prof. Bohdanem Korzeniowskim. Londyn: Aneks 1988, 186 s. Wyd. nast.: Wwa: Pokolenie* 1988, 127 s., Ser. Reporterów OKO; [wyd. 2 poszerz.] Kr.: WL 1992, 315 s.
- Śród żywych duchów. [Reportaże dot. losów ludzi skazanych na śmierć w okresie PRL-u]. Londyn: Aneks 1990, 396 s. Wyd. 2 Kr.: Znak 2012.
- Tomasz Tatarczyk. [Katalog wystawy]. Bytom: Muzeum Górnośląskie 1994, 21 s.
- Czarny ogród. Kr.: Znak; Katow.: M. Katow. 2007, 547 s. Bibl. Katow., 39.
- Wyspa klucz. Kr.: Znak 2009, 315 s.
- Dom żółwia: Zanzibar. [Opowieść reportażowa]. Kr.: Znak 2011, 378 s.
- My właściciele Teksasu. Reportaże z PRL-u. Wstęp: M. Szczygieł. Kr.: Znak 2013, 384 s.
- Usypać góry. Historie z Polesia. Kr.: Znak 2015, 398 s.
Praca redakcyjna
- Kraj raj. Piszą reporterzy „Gazety”. Wstęp: A. Michnik. Wybór: M. Szejnert. Wwa: Rytm 1993, 358 s.
OPRACOWANIA (wybór)
- Ank. 2016.
- Wywiady: Boże, z kim ja pracowałam! Reportaż po polsku. Rozm. L. Ostałowska, „Gaz. Wybor.” 2006 nr 159 dod. „Duży Format” nr 27; Czego się bałaś? Rozm. I. Falkin-Sibiga. „Śląsk” 2008 nr 4 [dot.: Czarny ogród]; Skarb śląskiej pamięci. Rozm. A. Klich. „Gaz. Wybor.” 2008 nr 221[dot.: Czarny ogród]; Śląsk mnie zadziwia. Rozm. A. Papieska. „Nowe Książ.” 2008 nr 4 [dot.: Czarny ogród]; Mam słowa w palcach a nie w głowie. Rozm. Z. Król. Dwutygodnik.com 2009 nr 1 [dot.: Wyspa klucz]; Nowy lepszy świat. Rozm. M. Spychalski. „Dziennik” 2009 nr 101 [dot. Wyspa-klucz]; Statua Wolności od tyłu. Rozm. K. Janowska. „Polityka” 2009 nr 15; Ellis Island to scena życia. Rozm. J. Kurkiewicz. „Gaz. Wybor.” 2010 nr 129 [dot.: Wyspa klucz]; Małgorzata Szejnert — reporterka spełniona. Rozm. T. Kaczorowska. „Ciechanowskie Zeszyty Lit.” 2010 nr 12; Historyk bez patentu. Rozm. D. Lis. „Śląsk” 2011 nr 12; Krajobraz po detonacji. Rozm. A. Wójcińska, w tejże: Reporterzy bez fikcji. Rozmowy z polskimi reporterami. Wołowiec 2011, wyd. nast. 2015 [dot.: Wyspa klucz]; Wdzięczność dla żółwia. Rozm. W. Szabłowski. „Gaz. Wybor.” 2011 dod. „Duży Format” nr 39 [dot.: Dom żółwia: Zanzibar]; Żółw a sprawa polska. Rozm. K. Janowska. „Przekrój” 2011 nr 44; Homo sovieticus z Zanzibaru. „Gaz. Wybor.” 2012 nr 215 [dot.: Dom żółwia: Zanzibar]; A wy czym się martwicie? Rozm. L. Ostałowska „Gaz. Wybor.” 2013 dod. „Duży Format” nr 7 [dot.: My, właściciele Teksasu]; Pejzaż jak wymyty stół. Szejnert opowiada o Polesiu. Rozm. L. Ostałowska. „Gaz. Wybor.” 2015 nr 53 dod. „Duży Format” nr 9 [dot.: Usypać góry]; Mam zaufanie do swej ciekawości. Rozm. A. Stachowski. „Kult. Liberalna” 2015 nr 353 [on-line] [dostęp 7 stycznia 2015]. Dostępny w Internecie: http://kulturaliberalna.pl/2015/10/13/reportaz-malgorzata-szejnert-rozmowa/; Polesie: kraina otwarta. Z Małgorzatą Szejnert rozmawia D. Lis. „Znak” 2015 nr 6 [dot.: Usypać góry]; Reporter bez klauzuli sumienia. Rozm. G. Jankowicz. „Tyg. Powsz.” 2017 nr 14.
Powrót na górę↑
Ogólne
- A. GALANT: Prowincja i róże. Proza reportażowa Małgorzaty Szejnert. W tejże: Prowincja literatury. Polska proza kobiet po 1956 roku. Szczec. 2013.
- M. URBANEK: Niezgoda dla niepamięci. „Odra” 2016 nr 6.
- M. WISZNIOWSKA: Od reportażu społeczno-obyczajowego do opowieści geohistorycznej. Ewolucja prozy Małgorzaty Szejnert. „Konteksty Kultury” 2017 z. 1.
Powrót na górę↑
Szczecin: grudzień — sierpień — grudzień
- grudzień — sierpień — grudzień (poz. 5): [M. KUNOWSKA-PORĘBNA] Hek. „Solid. Naucz.” 1985 nr 37.
- [U. DOROSZEWSKA] U.D.: Daleko od Warszawy. „Alm. Hum.” *1987 nr 6.
Powrót na górę↑
Sława i infamia
- [Fik M.] J. LERSKA: Sława i infamia wg profesora B. Korzeniowskiego. „Kult. Niezal.”* 1988 nr 46.
- J. TRZNADEL: Teatr, honor i plama. „Kult. Niezal.”* 1988 nr 46.
- S. FRĄCKOWIAK: Najstarszy, najpiękniejszy teatr. „Czas Kult.” 1990 nr 13/14.
Powrót na górę↑
Śród żywych duchów
- T. ŁUBIEŃSKI: Antygona po polsku. „Tyg. Solidarność” 1991 nr 14.
- K. MASŁOŃ: Spisywanie czynów i rozmów. „Rzeczpospolita” 1991 nr 36.
- A. BAGŁAJEWSKI: „Śród żywych duchów” albo o mariażu (udanym) reportażu z literaturą. „Kresy” 1992 nr 11.
- J. GARLIŃSKI: Symbol ponurych zbrodni. „Tydzień” 1993 nr 20.
- K. KUBISIOWSKA: Antygona na Powązkach. „Tyg. Powsz.” 2012 nr 44.
- P. LIPIŃSKI: Powrót żywych duchów. „Gaz. Wybor.” 2012 nr 189.
Powrót na górę↑
Czarny ogród
- A. KLICH: Ślązak mówi: Jo to smola. „Gaz. Wybor.” 2007 nr 283.
- A. JACH: Niepraktyczne fantazje o przestrzeni. „Res Publica Nowa” 2008 nr 4.
- A. MATEJA: Krzyk białych filiżanek. „Tyg. Powsz.” 2008 nr 8.
- M. MIZURO: Ślązaczka z zachwytu, „Odra” 2008 nr 9.
- F. NETZ: Wielka księga Ślązaków. (O Małgorzacie Szejnert). W tegoż: Ćwiczenia z wygnania. Mikołów 2008.
- A. POCHŁÓDKA: Glikauf. „Dekada Lit.” 2008 nr 4.
- M. RADZIWON: Mozaika ze śląskich losów. „Gaz. Wybor.” 2008 nr 143.
- M. SPYCHALSKI: Ożywianie zabetonowanego ogrodu. „Dziennik” 2008 nr 264.
- L. SZARUGA: Inne historie. „Borussia” 2008 nr 42.
- B. WIDERA: Tajemniczy ogród Małgorzaty Szejnert. „Śląsk” 2008 nr 1.
- H. WANIEK: W śląskich plewach. Więź 2008 nr 4/5.
- B. WIDERA: Giszoniada. „Śląsk” 2008 nr 3.
- J. ŁOPUSIŃSKA: Czarne perły w czarnym ogrodzie. „Wyspa” 2009 nr 1.
- K. UNIŁOWSKI: Czarny ogród, czyli maszyna do mieszkania. „Opcje” 2010 nr 2, przedr. w tegoż: Prawo krytyki. Kat. 2013.
- B. DARSKA: „Początek temu dał Adam”. W tejże: Pamięć codzienności, codzienność pamiętania. Gdańsk 2014.
- E. SZYMIK: Kształtowanie się tożsamości narodowej wybranych bohaterów literackich. „Edukacja Międzykulturowa” 2016 nr 5 [dot. także: I. Iwasiów: Bambino; A. Rottenberg: Proszę bardzo).
Powrót na górę↑
Wyspa klucz
- A. JACH: Niepraktyczne fantazje o przestrzeni. „Res Publica Nowa” 2008 nr 4.
- M. MIZURO: Ślązaczka z zachwytu. „Odra” 2008 nr 9.
- A. POCHŁÓDKA: Glikauf. „Dekada Lit.” 2008 nr 4.
- H. WANIEK: W śląskich plewach. „Więź” 2008 nr 4/5.
- A. BERNAT: Co widać z wyspy. „Nowe Książ.” 2009 nr 10.
- R. KURKIEWICZ: Amerykański czyściec. „Gaz. Wybor.” 2009 nr 82.
- B. MARZEC: Szejnert opowiada o bramie Ameryki. „Rzeczpospolita” 2009 nr 75.
- M. OLSZEWSKI: Historia sita: wydarzenie: nowa książka Małgorzaty Szejnert. „Tyg. Powsz.” 2009 nr 34–35.
- M. SIEDLACZEK-MIKODA: Statua Wolności — widok od tyłu. „Śląsk” 2009 nr 6.
- G. MOSIO: Walizka z wikliny i funkcjonariusze Ziemi Obiecanej. „Rocz. Muzeum Etnograf. im. Seweryna Udzieli w Kr.” 2010.
- K. PRZESMYCKA: Dwa razy bilet do wolności, proszę. „Akcent” 2010 nr 1.
- B. DARSKA: Zostawić wszystko i rozpocząć nowe życie. W tejże: Pamięć codzienności, codzienność pamiętania. Gdańsk 2014.
- Zob. też Wywiady.
Powrót na górę↑
Dom żółwia: Zanzibar
- Zanzibar (poz. 11): J. TOKARSKA-BAKIR: Biało-czerwone i czarne. „Gaz. Wybor.” 2011 nr 265.
- U. GLENSK: Precyzja, rzeczowość i nadmiar. W tejże: Po Kapuścińskim. Kr. 2012.
- A.M. GOŁAWSKA: Dom opowieści. „Akcent” 2012 nr 1.
- P. KRUPIŃSKI: Trzy spojrzenia na „Dom żółwia”, w tym jedno (prawie) jego własnym okiem. „Pogranicza” 2012 nr 2.
- A. SZADY: Sułtani, goździki i Freddy Mercury. „Esensja” 2012 nr 1.
- B. DARSKA: Świat, którego już nie ma. W tejże: Pamięć codzienności, codzienność pamiętania. Gdańsk 2014. Zob. też Wywiady.
Powrót na górę↑
My, właściciele Teksasu
- O. DRENDA. „Dwutygodnik” 2013 nr 108 [www. dwutygodnik.com].
- J. RUDNICKI: Powróć z Szejnert do przeszłości. „Gaz. Wybor.” 2013 nr 53.
- H. WILK: PRL w pigułce. „Nowe Książ.” 2013 nr 4.
- P. PIENIĄŻEK: My, obywatele PRL-u. „Śląsk” 2014 nr 3. Zob. też Wywiady.
Powrót na górę↑
Usypać góry
Powrót na górę↑
Maria Kotowska-Kachel